7 Deadly Sins Part 3: Envy

Aakalain ko bang meron palang ubod sa swerteng nilalang sa mundo? As in milyon-milyong swerte? ‘Yun bang lahat na ata ng zodiac sign sa horoscope, meron siya?

            Sa maniwala ka man o hindi, apat na beses ng nanalo sa lotto si Joan Ginther ng Texas, USA. Oo. Four times. Kung pagsasama-samahin nga lahat ng napanalunan niya, aabot sa mahigit 20 milyon ang napanalunan niya, na kung iko-convert mo dito sa ‘Pinas, aabot lang naman sa P820 milyon (P41.00 kasi ang kasalukuyang palitan ng dolyar ngayon). Sobrang laking swerte na kahit ata habambuhay kang gumamit ng sipag at tiyaga, mauunahan ka pa ng pagdating ng mga alien sa mundo bago mo maranasan ang magkaron ng talaga namang nakalululang pera. Totoong instant money.

            Nakakainggit. Parang minsan gusto kong makausap man lang siya kahit saglit para bigyan ako ng tip kung ano-ano ang mga masusuwerteng numero at samu’t saring lucky charms na pwede niyang i-share, para makaranas din ako ng swerte niya, kahit isang beses lang. Kahit ialay ko na yung isa kong kidney sa kanya, ayos lang. Bibili na lang ako ng bago pag nanalo ako.

            Aaminin ko na minsan ko na rin naging pangarap at naisulat sa slum note ang “sana manalo ako sa lotto para makakain ako ng chickenjoy sa Jollibee ng 100x kahit hindi ko birthday…”. Sa halagang P20 (na dating P10 at ewan kung nakikisabay sa pagtaas ng gasolina), sino ba naman ang hindi maeenganyo sa pangarap na maging milyonaryo, sa isang iglap? Sino ang hindi sasapian ng kung ano mang ispiritu ng kayamanan habang napupunit ang bibig sa laki ng ngiti at halakhak sa oras na mabola ang anim na numerong ilan taon mo ding inalayan ng manok at usal? Sino ang hindi makararanas ng pansamantalang pagkabaliw kung biglang magbago ang buhay at guhit ng kapalaran ng dahil lang sa bente pesos at anim na numero? Sino? Sumagot ka!

            Kasalanan man ang mainggit, pero gaya ng utot, hindi ko maiwasang maramdaman. Oo, tao din ako. Hindi lang sure minsan lalo na kapag napapatingala ako sa kalawakan at naghahanap ng signal galing sa ligaw na bulalakaw.

            Parang minsan, unfair sa mga tulad ko na kahit man lang ang dahilan ng pagkapanalo ko ay balik-taya, hindi ko maranasang swertihing manalo. O yung kahit 100 kaming mananaya na aksidenteng nakaisip ng pareho-parehong numero at yung jackpot prize e P1 milyon lang. Pwede na yun. Makapag-post man lang ng status na “Nanalo ako sa Lotto, maderpaker!”. Tapos uulanin ako ng mga komentong balato. Magiging instant celebrity ako. Dadami din ang friends ko. Tapos maglalabasan lahat ng mga nakatago kong kamag-anak. Yung mga nakaaway ko, magiging tropa ko na rin. Mamumula sa notification ang facebook account ko ng “P!@#$%^ balato naman diyan!”. Baka sakaling maging trending din ako sa twitter. Mararanasan ko rin ang magkaron ng stalker, yung may hawak na kutsilyo. Kakaibiganin na ko ng mga kapitbahay. Ang saya!

            Asa pa. Pangarap lang yun. Nadala lang ako ng inggit kaya ko naisip ang mga ganung bagay.

            Pero dapat ba kong mainggit?

            Gago ka kung hindi ka makaramdam ng inggit sa apat na beses na panalo sa lotto.

            Tsaka ano ba talaga ang kinainggitan ko sa kanya? Yung swerte niya sa pagtaya ng lotto, o yung nakamtan niyang instant-yaman?

            Napapansin mo bang mas madalas kainggitan ang mga taong maraming bank account kesa sa mga taong nabiyayaan ng mga tunay na yaman? Na mas kinaiinggitan ang mga taong nabiyayaan ng malaking balakang, makinis na kutis, maputing kuyukot, flawless na kilikili at dinaya-at pekeng-pigura-ng-katawan?

            Mas kinaiinggitian ang mga bagay na para lang sa sariling interes.

            Bibihira akong makarinig ng litanyang “Hay naku girl, nakakainggit yung neighborhood namin. Kasi every dinner, sabay-sabay silang kumakain ng family niya. They pray bago sila kumain. Kainggit ‘di ba…?”. Ni minsan hindi ko pa nabasa sa araw-araw na status ang “Nakakainggit si Ginang Choleng! Ang dami niya kasing true friends! Sana ako rin magkaron din ng maraming-maraming true friends. Syet na life talaga oh!”. Mas mabenta ang salitang ‘inggit’ sa mga bagay na materyal at ‘outer beauty’. Mas trending na kainggitan ang mga sikat na celebrity (kaya nga sikat e kasi celebrity, bungol!) kumpara sa mga taong nakagagawa ng mga bagay na mabuti at kapaki-pakinabang. Hindi kabutihan ng dahil lang sa showbiz at “We’re just friends…”.

            Eto ulit ang tanong ko: paano nagsimula ang inggit?

Adan: Bakit ganun? Mas malaki ang dibdib mo kesa sa’ken?

Eba: (Nag-pose na parang model ng bra) Mamatay ka sa inggit! Hitsura mo…

            Masama ang mainggit. Ugat kasi ng kung ano mang krimen o pagkakasala ang inggit. Magsisimula ito sa tsismis, hanggang sa pasa-pasa na ng bibig at laway, hanggang sa minsan ang resulta, maling produkto na. Yung sanang maganda at ‘inspirational’ na kwento ‘lang’, naging mitsa pa ng kasalanan. Ayun, minsan headline na sa dyaryo at kung ano-anong balita sa tv yung kawawang kinainggitan kuno. Wala namang nagawang mali yung biktima. Nakapitan lang ng inggit sa katawan yung iba, hindi daw sadya.

            Kung hindi man tinutuligsa ng mga kauri sa estado ng buhay o sinisiraan ang pagkatao, mas masaklap na resulta yung gagawan na ng sariling hukay. Ngayon kung tatanungin mo naman ang dahilan kung bakit niya nagawa ang hindi dapat, hindi naman 100 porsyentong aamin ang nainggit na dahil lang sa ‘inggit’ kung bakit niya nagawa ang ganung bagay. Uulanin lang kasi siya ng tawa at kunot ng noo na may kasamang pagtaas ng kilay hanggang kisame, at malamang sa malamang na trending siya kinabukasan sa lahat ng sulok ng Pinas, partikular na ang utak ng mga taong umaasa sa autobiography ng iba. Kung baga, makatarungan at cool naman daw ang nagawa niya kasi hindi niya maiwasan ang mainggit.

            Naiinggit ako sa mga taong masyadong maraming alam sa buhay. Yung mga taong kulang na lang palitan yung pangalan nila ng ‘Google’. Minsan yung mga taong nabiyayaan ng maraming talento at sobra-sobra ang common sense of humor sa katawan, lubha ko silang kinaiinggitan, as in. Para bang mas marami akong bagay na kinainggitan na mas madalas, hindi materyales na bagay. Bibihira akong mainggit sa magandang tela ng pantalon nakakatabi ko sa jeep at bus. Hindi ko rin matandaan kung nainggit ba ako sa mamahaling pabango ng mga nakatrabaho at kasalukuyan kong katrabaho. Hindi ko rin maalala kung dapat ko bang kainggitan ang mga lalakeng naglalagay ng foundation sa mukha.

            Tingnan mo, noong bata ka pa lang, naiinggit ka sa mga kalaro mo na halos linggo-linggo kung magkaron ng mamahaling laruan. Nung nagbinata at nagdalaga ka naman, kinainggitan mo ang mga kaklase mong unang nagpatule at tinubuan ng adams apple, kuminis ang kutis at tinubuan ng ‘hinaharap’. Kasabay na rin doon ang pagkakaroon ng unang pagibig, unang halik, unang yakap at unang “Sir, may bakante pa ba?”. Nang tumagal-tagal, kinaiingitan mo na rin ang lahat ng mga bagay na wala ka, at walang pagkakataon na magkaraon ko. Kinainggitan mo ang sahod at posisyon ng mga katrabaho sa opisina. Pati yung unang kotse ng kapitbahay, hindi mo naiwasang mainggit. Nung nalaman mong kinasal na ang ex mo, nainggit ka at napaisip kung kelan ka rin magpapakasal (kung meron mang pakakasalan). Nagkaron na ng pamilya ang ilan sa mga kaibigan mo, nakaramdam ka na naman ng inggit. Hanggang sa tumanda ka, kinaiinggitan mo rin ang mga ka-batch mo na malakas pa ang resistensya ang katawan at nakikiuso pa kung ano ang trending.

            Buong buhay mo, hindi ka nakaligtas na mainggit.

            Ni minsan, hindi ka iniwanan ni inggit.

            Pinangarap mo na sana, ikaw naman ang kainggitan. Na sana magkaron ng pagkakataon na mas maraming tao ang mainggit sa’yo, kung ano man ang mga bagay na meron ka na talaga namang kainggit-inggit. Pinagdasal mo na sana, dumating ang panahon na ikaw naman ang pagmumulan ng inggit ng iba.

            Para ano?

            Para ma-inspire.

            Naniniwala ako na sa kabila ng pangit na resulta ng inggit, kasabay naman nito ang inspirasyon. Lilitaw din ang salitang impluwensya. Na kung marami ang mai-inspire at maiimpluwensyahan, mas cool. Naniniwala ako na hindi lahat ng mga naiinggit, pangit ang iniisip. Naniniwala ako na ang taong naiinggit, lalong napupursige at lalong lumilitaw ang ‘self-confidence’. Naniniwala din ako na kahit balutin man ng inggit ang pagkatao ng isang tao, nasa sa kanya pa rin kung paano niya lalaruin ang tuksong dala ng inggit. Naniniwala din ako ang inggit ay…envy sa ingles.

            Tsss...pauso.

Takdang-aralin:

1.       Piliin ang mas nakakainggit: Laptop o DSLR. Pangatwiranan.

2.       Ano ang dapat kainggitan sa mga taong nakakapagkape sa Starbucks?

3.       Sa iyong palagay, naiinggit ba ang bansang China sa Pinas kaya lahat ng pwede nilang angkinin, aangkinin na nila? Bakit oo? Bakit hindi? Bakit wala kang pakelam? Bakit ka natawa? Nagpapatawa ba ko? Seryoso yung tanong ko.

4.       Kumpletuhin ang pangungusap: Nakakaramdam lang ako ng inggit kapag ___.

a.       Branded ang suot niyang underwear

b.       Gusto ko lang mainggit

c.       Wala ako nung mga bagay na meron siya

d.       May chance

e.       Lahat ng nabanggit