Ang Makulay na Mundo ng Banyo

“Payag ka bahay niyo sinlaki ng Disneyland, pero walang banyo?”

Madalas kong basag-trip na tanong ‘yan sa mga kakilala ko. Natural na marami ang papayag. Sinlaki ba naman ng Disneyland?

Pero walang banyo? Comfort room? Toilet room? Bathroom? Latrine? Powder room? Washroom?

Parang ang hirap naman.

Sa totoo lang, hindi naman natin pansin o alintana kung naka-ilang beses na tayong naglabas-masok sa banyo, at kung gaano man ito kahalaga sa buhay naten, kumpara sa bigas at I-Phone. Hindi ito tulad ng sala na madalas binibigyan ng masusing pag-aaral at pagpapaganda. Iilang oras lang ang ginugugol dito (depende sa haba ng session lalo na sa kababaihan), kumpara na rin sa silid-tulugan. Kung meron man huling-huling parte ng bahay na pwedeng problemahin, isa na diyan ang banyo (sa mga anak-mayaman na mansion ang tinatapakan, mas marami silang kwarto na pwedeng problemahin).

Naisip mo na ba minsan kung gaano ba talaga kahalaga ang banyo sa buhay ng tao? Alisin mo na yung mga bagay na hindi maiwasan talagang gawin gaya ng pagligo, pagbawas ng sama ng loob at pag-ihi, ano-ano pa ba ang mga bagay na hindi mo namamalayan na sa banyo mo lang pala nagagawa? (Kung lalake ka at binabasa mo ito, alam ko na ang nasa isip mo. Bad yun)

Walang araw na hindi mo dadaanan ang banyo. Wala ring eksaktong oras kung kelan ka lumabas o pumasok. Walang makagsasabi ng eksaktong bilang kung ilang tao na ba ang nakapasok dito. Kung gaano karaming tubig, sabon, shampoo, conditioner, toothpaste at kung ano-ano pang sanitary hygienes, walang may alam. Bakit? Dahil hindi naman tayo interesado kung anong mang nangyayari sa loob nito. Ang alam lang naten, papasok lang tayo dito kung kelangan lang. Kung pakiramdam lang naten eh tinatawag tayo ng  kalikasan.

Maraming pwedeng gawin sa banyo, na alam naman naten na ‘weird’ kung hindi normal gawin. Na-try mo na bang tumapos ng isang libro sa loob ng banyo? O kumain ng pancit canton habang nakaupo sa trono? Tapusin ang isang jigsaw puzzle? Maglagay ng xmas decors? Mag-band rehearsal? Gumawa ng school project? O kahit magplantsa ng medyas? Hindi normal ‘di ba? Bakit? Dahil ang isang banyo ay maituturing na banal na lugar na limitado ang galaw. Gaano man ito kalaki, magara man o simple, hindi lahat ng normal na gawain ay pwedeng dalin sa loob nito. Dahil hindi natin napapansin, may ‘special role’ ang banyo sa buhay naten.

Pero sino nga ba ang nakaisip ng isang silid na tanging ikaw lang at sarili mo ang pwedeng gumawa? ‘Yung mga bagay na ikaw lang ang dapat makakita? ‘Yung eksena na ayaw mo ipakita at may dalang kahihiyan? Dapat bigyan ng parangal ang taong ‘yun dahil kun’di dahil sa kanya, malamang, weirdo ang ikot ng mundo.

Paano kung walang banyo?

Imagine, panahon ng mga ninuno, walang palikuran. Normal ang buhay. Wala silang iniindang germs. Walang pandidiri. Walang panghuhusga. Kahit saan man sila abutin ng ‘tawag ng kalikasan’, okey lang. Bakit? Dahil hindi pa ganun kaarte ang tao. Hindi pa ganun kalala ang insecurities. At kaya nilang higitan ang edad ng isang tao nasa Guiness book of records, sa ngayon. Kahit wala silang tissue at albatross. Wala din silang pagpipiliang kwarto gaya ng MALE/FEMALE. Wala pa akong nakitang banyo na apat ang pinto bukod sa male at female.

Lingid sa kaalaman ng lahat, matindi ang role ng banyo sa buhay ng tao. Parang pelikula. ACTION. Dito madalas nagaganap ang suntukan o square ng mga kabataan lalo na sa mga high school students. Madalas pwede na ring venue ng hazing. R-18. Dito nagaganap ang mga damdamin ng mag-irog na hindi na mapigilan ang sakit ng puson, kahit nakaw lang na sandali. SUSPENSE. Madalas gamiting taguan ng mga bida sa pelikula ‘pag hinahabol ng serial killer na tatanga-tanga. COMEDY. May mga banderitas na nakasabit. Iba-ibang kulay, iba-ibang amoy. Madalas amoy singit. HORROR. ‘Yung eksena na naiihi ka na tapos pagharap mo sa inidoro, may lumulutang na submarine. Hindi basta-bastang submarine. At tulad ng suspense, paboritong lugar din ito ng mga multo na walang arte sa katawan, lalo na ang ungdin. Dito nagaganap ang paboritong hobby ng mayayaman at broken-hearted. Tama ka. Perfect venue para mag-suicide.  FANTASY. Itinuturing na studio ang banyo dahil dito lang inilalabas ng mang-aawit ang kanyang awitin sa saliw ng tubig sa gripo at lagaslas ng bula dulot ng shampoo. Parang isang dambana na kung saan dito natin nakakausap ang sarili natin habang nakatingin sa salamin at inaamoy ang hininga sa umaga. ROMANCE. “Kelangan pa bang i-memorize ‘yan?!”. Ilang beses na bang ginawang kissing scene ang banyo? Kahit ikaw, nagawa mo na ‘yun ‘di ba? Yung kahit saglit lang at romansang pato, pwede na. Kasi may biglang kakatok dahil natatae na daw siya. Istorbo di ba? DRAMA. Kung mahiyain ka, dito mo ibubuhos ang wagas mong luha dahil sa A. broken-hearted B. Hindi mailabas na suka. C. Nagtatae. D. May ibang kulay na likidong lumabas sa ari mo, ng hindi inaasahan. Yung kelangan ng antiobiotic. As in seryosong likido.

Walang banyo, walang ginhawa. Napakahalaga ng banyo. Sa tuwing lalabas ka dito, marami ang nagbabago sa’yo: magmula sa hininga, balakubak, libag, anghit o kahit na simpleng pagpapalaya ng sakit sa puson, dito mo lang sila inaalis. Pinapawalang-bisa. Parang spa na nakakaginhawa ng pakiramdam. Kumpletong spelling ng GINHAWA. Parang isang time machine na paglabas mo sa ganitong uri ng kwarto, iba ka na. Malinis ka na. Ang nakaraang amoy at aura ay kinain na ng inidoro at tuluyan ng lumubog sa kung saan mang langit sila mapapadpad. Wala na ang sama ng loob. Success.

Pasalamat na nga lang ako dahil kun’di pa nagloko ang sikmura ko, malamang wala rin akong matinong maisusulat hanggang ngayon. Akalain ko bang banyo ang susunod kong topic? At bakit hindi? Hindi ko na nga mabilang kung ilang beses na niya akong binigyan ng bagong pag-asa at ginhawa. Milyong beses na niyang binago ang sarili ko, pisikal o mental man. Madalas kasi na dito ako nakakaisip ng mga bagay na interesante habang nagbabagsak ako ng atomic bomb. Parang library na puno ng idea ng mga libro, hindi nga lang literal na pahina ng mga libro. Dito ko naa-aaply ang ‘concentration’. Malaya akong nakakapagisip ng ako lang ang pwedeng magkomento, kesihodang tawanan ko ang sarili ko o batukan anumang oras dahil sa mga bagay na sana, kahit pantasya o panaginip ay magkatotoo.

(time-out, hugas lang ako ng pwet…)